Feed on
Posts
Comments

Soloreis: de terugblik

Nu ik al weer een paar weken terug ben van mijn soloreis door de bergen, en ik doelloos rondfiets op het vlakke, is het tijd om terug te blikken. Vooraf wist ik echt niet hoe het zou zijn om (voor het eerst) in mijn eentje op reis te gaan. Zou ik eenzaam zijn, zou ik heimwee hebben, vind ik het gereis en kamperen in mijn eentje wel leuk? Is zo’n intensieve fiets- en reisweek wel een goed idee? Allemaal vragen die me vooraf me van het avontuur hadden kunnen weerhouden. Ik heb het toch gedaan, omdat ik nu fit ben en er later geen spijt van wil krijgen. Ik vond het geweldig!

Continue Reading »

Soloreis: Col du Granon

Steeds verder weg rijdend van de Cime de la Bonette, die ik vanwege onweer moest afbreken, kom ik eindelijk in wat beter weer terecht. In de auto over de Col de Vars (gelukkig) nog een heftige stortbui gehad, maar in het dal van/bij Briançon schijnt gewoon de zon. Achter de bergen donkere wolken, maar het lijkt mij nog even te duren voordat die op deze plek zijn. En op deze plek start de Col du Granon. In de voorbereiding afgevallen om ruimte te maken voor de klim Plan du Lac. Maar hoe het weer op die beklimming straks is, weet ik niet. Ik besluit te pakken wat ik pakken kan en parkeer aan de voet van de Col du Granon. De kers op de taart van deze solotrip

Continue Reading »

Soms is verstandig zijn helemaal niet leuk. Maar als ik de bliksem op de berg tegenover me zie inslaan en de knal een seconde later volgt, terwijl ik probeer naar de top te fietsen van de Cime de la Bonette, weet ik dat ik moet stoppen met klimmen. De onweersbuien zijn er eerder dan voorspeld en zorgen voor de grootste teleurstelling van mijn trip door de Alpen. Ik kan het dak van mijn tocht, de nummer 4 van mijn verlanglijst, gewoon niet afstrepen. Nadat ik ben afgedaald en weer droog in de auto zit eerst even te balen als een stekker.

Continue Reading »

De Colle della Lombarda kun je heel goed combineren met de Fauniera. Dat was ik ook van plan, maar ik zag er van af en reed na de Fauniera de Col de la Cayolle op. Ik dacht dat de Lombarda te zwaar voor mij zou zijn na de Fauniera. Misschien was dat ook zo geweest gezien de hitte. Een dag later reed ik met de auto terug Italië in om aan de Lombarda te beginnen. Het was nog ochtend, dus nog niet zo warm. En de Lombarda viel (daardoor?) reuze mee.

Continue Reading »

Nadat ik ’s ochtends de Colle della Fauniera was opgefietst durfde ik het wel aan om vanaf mijn camping naast Barcelonnette nóg een klim te doen: Col de la Cayolle. Deze is niet zo steil – gemiddeld zo’n 4% – maar heeft wel een top op ruim 2300 hoogtemeters. Over een afstand van 29km overbrug je dik 1200 hoogtemeters. Niet de bijzondere eerst helft van de beklimming bezorgde mij het meeste plezier tijdens mijn reis door de Alpen, maar de tweede helft. Dankzij de tientallen marmotten die ik daar heb gezien

Continue Reading »

Na een goede nacht rijd ik met de auto van Sampeyre naar Demonte. In die laatste plaats begint de Colle della Fauniera. Van de ene vallei, via het vlakke, naar de andere vallei. In Demonte is een groot plein, waar ik ook wat andere fietsers zie. De een komt terug, een ander maakt zich ook klaar om te fietsen. Na afloop is het al niet anders. Sommigen staan nog net niet in de blote kont. Ik word er ook steeds makkelijker in om me midden in het dorp, half in de auto, om te kleden. Het is warm, maar nog niet snikheet, want ik zit iets eerder op de fiets dan de voorgaande dagen. En dat ga ik merken, want het fietst niet onaardig.

Continue Reading »

Na eindelijk een goede nacht zet ik mijn auto neer in Sampeyre. Bijna naast mijn nieuwe camping. Maar eerst fietsen. Sampeyre is het ideale startpunt voor de Coll dell’Agnello. Deze bergpas ligt op de grens met Frankrijk. De klim aan die kant heet Col d’Agnel. Een jaar eerder was ik dichtbij toen ik aan de Franse kant de naastgelegen Col d’Izoard op fietste. Toen helaas niet fit genoeg om de Agnel erbij te pakken. Geeft niks, want de Italiaanse kant stond eigenlijk op mijn verlanglijstje. De laatste 9 kilometer van de Agnello, daar draait het om. Loodzwaar met een gemiddelde van 10%.

Continue Reading »

Van tevoren was de Col del Nivolet toch wel dé beklimming van mijn soloreis. Iedereen is er lyrisch over en het zicht op de 3 meren vanaf de top is legendarisch. Je kunt deze klim al heel vroeg beginnen, vanuit Cuorgnè op 55 kilometer vanaf de top. Dat heb ik niet gedaan, en daar ben ik heel blij om. De weg door het dal was veel te druk met ander verkeer. Daar fiets ik liever niet tussen. Tip: deze klim niet op een zondag doen zoals ik. Want, je wordt helemaal dol van de motoren, Maar ondanks dat… prachtig!

Continue Reading »

Older Posts »